Vrijdag

Vrijdag is het zes jaar geleden dat we naar Dancer in the dark gingen, P. en ik. Zes jaar geleden was het ook vrijdag.
We zijn onze eerste week rond, mijn lief en ik.

Ik was in Montreuil gisteren

Naar het Salon du Livre et de la Presse Jeunesse. Het was er warm en druk, en ik zag erg mooie dingen van Anne Herbauts, Frédérique Bertrand, François Roca.
Ik kocht Petites météorologies van Anne Herbauts.

Over mijn gehavende linkermiddenvinger

Vandaag heb ik in mijn vinger gesneden. In mijn linkermiddenvinger. Die is een beetje langer dan mijn andere vingers en stak een beetje uit over de lat zodat ik er met het vlijmscherpe cuttermesje volle vaart tegenaan racete, dwars door mijn nagel enzoverder enzovoort. Dus nu moet ik, held van het typen met tien vingers en zonder te kijken, met twee vingers zien te typen. En dat lukt voor geen meter.

Dit heb ik gedaan

Dit heb ik gedaan in de tijd die ik over een paar maanden op de trein tussen mijn werk en mijn huis zal doorbrengen: met mijn lief eten gekocht, naar het boekenkasteel gekeken, door de regen naar de wijkbibliotheek gefietst (die gesloten was maar waar ik toch nog een boek kreeg), met een collega gepraat over ziekenhuisseries en ambulanciers, door de regen naar huis gefietst.

Dringend

Dringend te bekijken: Adam's apples, The devil wears Prada, Science of sleep, The queen.

Meisje met de parel

Ik keek naar Girl with a pearl earring op dvd. Na 125 minuten en 12 seconden viel de dvd-speler stil. Dood. Daar ging ik van zuchten maar daarmee kreeg ik mijn film niet aan de praat. Ik nam Meisje met de parel uit de kast en begon te lezen. Ik zit op pagina 38 nu. Het is een andere Griet en een andere sfeer en er zijn veel meer woorden dan in de film. Ik lees en ik wil weer weten hoe het afloopt.

Ett foto i timmen / Eén foto per uur

Meer 12 november via Ett foto i timmen.

Denna dagen ett liv

Ik hou van vertrekken. Met een volle rugzak op de roltrap in de luchthaven staan en denken: we gaan weg. We gaan op vakantie. We gaan naar Stockholm. Van terugkomen is geen sprake.
Denna dagen ett liv.
Als ik vijf dagen later toch weer op dezelfde luchthaven sta, heb ik tijd nodig. Tijd om terug te komen. Alsof ik een lief achtergelaten heb en mijn weg weer alleen moet zoeken.