Ik heb tegenwoordig zo'n etnische olifant, door iemand in een ver land met de hand uit steen gehouwen. De olifant heeft een gat in zijn buik voor een theelichtje en een bak op zijn rug voor water en olie. Ik brand tegenwoordig van die olie die naar bloemen ruikt.

We bedenken een kerstmenu en beginnen met boeuf stroganoff, aardappelen uit de oven en rijstpap met in cognac geweekte rozijnen. Al wordt die rijstpap misschien mandarijnentaart met appelsien in plaats van mandarijnen.

Spag bol met veel vlees en veel wijn en met preischeuten voor de groenten, kaas voor de smaak, wijn omdat de fles open is, water voor de dorst en Eels with strings - Life at town hall voor de honger. Omdat ik onderweg Things the grandchildren should know las.

Klaar voor het voorjaar, met alleen maar hier en daar een experiment inzake diepte en afwatering: blauwe druif, roze bloem, tulpen.

Vrijdag ging ik recht van het werk naar de H&M. Ik kocht tien t-shirts zonder ze eerst te passen en stond uren in de rij aan de kassa. Het meisje aan de kassa vroeg of ze mijn stapel t-shirts in één bol samen mocht plooien. Ik zei ja. Ik glimlachte opdat ze zou begrijpen dat ik begreep dat ze het druk heeft en dat ze dan haar tijd beter kan besteden dan tien t-shirts netjes één voor één te plooien voor iemand die ze thuis toch als één grote stapel stof uit de zak zal schudden. Ze vroeg nog eens of het mocht. Ik zei nog eens ja. Met één grote bol t-shirts in een plastic H&M-zak stapte ik naar de tram. Onderweg kocht ik de Jamie in plaats van de Humo. Thuis gekomen bleek maar één van de tien t-shirts niet te passen.