Vrijdag ging ik recht van het werk naar de H&M. Ik kocht tien t-shirts zonder ze eerst te passen en stond uren in de rij aan de kassa. Het meisje aan de kassa vroeg of ze mijn stapel t-shirts in één bol samen mocht plooien. Ik zei ja. Ik glimlachte opdat ze zou begrijpen dat ik begreep dat ze het druk heeft en dat ze dan haar tijd beter kan besteden dan tien t-shirts netjes één voor één te plooien voor iemand die ze thuis toch als één grote stapel stof uit de zak zal schudden. Ze vroeg nog eens of het mocht. Ik zei nog eens ja. Met één grote bol t-shirts in een plastic H&M-zak stapte ik naar de tram. Onderweg kocht ik de Jamie in plaats van de Humo. Thuis gekomen bleek maar één van de tien t-shirts niet te passen.