De Grote Ontdek De Venkel Show

We hebben nu een groentenpakket, dus eet ik straks voor het eerst in mijn leven venkel (het huis ruikt naar anijs).
En we hebben ook een sapjesmachine nu.

Venkelsap.

Zou dat wat zijn?

Update

Ik las Dansende zeeotters in de wilde wilde branding en nu wil ik naar Tokio. Daarna begon ik in Anna, wat al jaren in de kast staat, en las ik tussendoor Mijn kleine oorlog want mijn lief zei: je moet dat lezen en Dimitri Verhulst zei op de radio: Boon is de slechtste en de beste. En ik had net De helaasheid der dingen uit, wat het moet hebben van zijn tweede helft. Nu ben ik begonnen in Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend, en al ging dat beginnen niet zo makkelijk want R. heeft getelefoneerd van Lokeren tot diep in Gent, er staan daar mooie beelden in.

Om met een botte naald een draad te rijgen door alle jaren om te komen waar ik nu ben en te weten wat ik nu weet.
Arjen Lubach Mensen die ik ken die mijn moeder hebben gekend. Meulenhoff, 2006 (p. 10).

On Chesil beach

Dit is wat een alwetende verteller moet doen: vertellen wat de personages niet van elkaar weten. Een web maken waarin de lezer ziet wat de personages niet kunnen zien. Tragiek creëren.
En dat is niet eens het enige waarom On Chesil beach is een erg, erg mooi boek is.

Ian McEwan On Chesil beach. Jonathan Cape, 2007.

In loving memory

Hij had net zijn vrouw en de moeder van zijn twee zonen verloren. Hij zat in pak en met zwarte das vooraan in de zaal. Af en toe legde hij zijn hand op de rug van zijn zonen. Hij had een zakdoek bij.
Na afloop kwam hij dag zeggen. Hij kwam dag zeggen tegen iedereen die er was. Hij vroeg wie we waren en glimlachte en zei 'Ze kwamen niet elk jaar in onze garage slapen!' en 'Daar zijn we in februari nog geweest' toen bleek dat L. stage liep in Gasthuisberg.
Hij zei 'Het ga jullie goed' en wij wisten niets helemaal niets terug te zeggen.

Hey, zo had het moeten zijn

1. Russia
2. Sweden
3. France

The ceiling is not the sky

Ik moest op de trein met Helder Deploige. Van Berchem naar Kortrijk naar Gent. Hij zou liedjes zingen, B. zou filmen en ik zou boekjes uitdelen.
Helder speelde voor twee studenten toen ik naar buiten keek, het weer lente zag worden en wist dat ik te weinig naar muziek luister.
Ik geloof dat het tijd wordt voor een nieuwe cd.

Hoe ik viel als een blok voor Oliver Jeffers op een vreemde vrijdagmiddag

De dag voor we in Brussel een groot Boekenfeest op poten zetten, ben ik plots veel vroeger dan normaal weer thuis. Dat is vreemd en ik doe mijn best mij geen schuldgevoel aan te praten en rustig en volledig zen te worden.
De Limerick is nog open wanneer ik naar mijn fiets wandel. Ik lees er The incredible book eating boy van Oliver Jeffers. Wat mooi! Ik val als een blok en koop het niet. Onderweg naar huis denk ik: The incredible book eating boy moet ik binnenkort van deze of gene kado krijgen. Nu denk ik: aha, meneer Jeffers heeft een online shop.