's Ochtends neem ik de trein. Ik doe mijn iPod oortjes in en steek de draad onder mijn sjaal of onder mijn jas. Ik zeg goeiemorgen tegen de conciërge. Ik fiets naar het station, elleboog me een weg naar spoor 1. De eerste 7 minuten zit ik alleen op de trein, dan komen F. en/of R. en/of S. Nog eens 45 minuten later stopt de trein, kijken we na of we niets per ongeluk laten liggen en stappen we uit. We lopen ongeveer een kwartier, dan neemt R. de sleutel (behalve op maandag) en gaan we de trappen op naar twee hoog. Op sommige dagen gaan de trappen goed, op andere minder. Als ik alleen ben, neem ik een andere route naar kantoor en de lift naar twee hoog - dat is mijn kleine geheim. Dan begint de werkdag. Rond half zes, maar evengoed om kwart na vijf al, is de werkdag afgelopen en gedaan. Ik sluit mijn computer af, zoek mijn jas, doe mijn sjaal om. F. gaat nog even naar het toilet. Dan gaan we naar het station, S. en/of R. en/of F. en ik. In de Spar kopen we drankjes en fruit en koeken en chips, in de krantenwinkel Humo's en Dag Allemaals en Storys. We stappen op de trein en 45 minuten later stappen S. en/of R. en/of F. af. Ik blijf nog 7 minuten zitten. Ik doe mijn iPod oortjes in, steek de draad onder mijn sjaal of onder mijn jas. Ik kijk na of ik niets per ongeluk laat liggen en fiets naar huis.

[boek] Are you experienced?

Wat doet zo'n rugzaktoerist de hele dag? En wat is er eigenlijk zo bijzonder aan al dat gereis?

Heel grappig en heel leuk, tussen Frey en Lanoye door.

William Sutcliffe Are you experienced? Penguin, 1998.

Zaterdagavond

Het feestje was fijn (met Kader Abdollah op de achtergrond). De trein terug was traag. De wandeling naar huis ook.

Zaterdagmiddag

Lang slapen, lang schoenen passen, lang koffie drinken, lang lezen in kranten en tijdschriften. En straks naar een feestje in de boekerij.

Lied van de week, in willekeurige volgorde

Een gestolen fiets (dat was het begin).
Te weinig fruit, te veel koffie.
Een keer uitslapen.
Een griezel op de trein.
Drie dagen hoofdpijn.
Voor 401 euro kopen in de Colruyt, op kosten van de zaak.
Een studiedag.
Twee nieuwe hele mooie boeken.
Een platte band en een held van de pechdienst met een krik en een pomp.
Een ontbijt uit en een slaperig museumbezoek.
Te veel e-mails.
Sushi als aperitief.
Tweehonderdduizend kopies.
Taart.
Twee tickets voor Travis.
Twee tickets naar Stockholm.
Een sjaal en een muts en een winterjas en handschoenen.

[boek] Het korte maar wonderbare leven van Oscar Wao

Het fascinerende verhaal van Oscar Wao, zijn familie en in één moeite door van de 20ste eeuwse Dominicaanse Republiek.

Knap gedaan: een irritante verteller aan de zijlijn wordt halverwege een personage en wezenlijk deel van het verhaal, waardoor hij op slag minder irritant wordt. Ook knap gedaan: de Dominicaanse Republiek zonder alle Club Meds blijkt een land van vlees en (veel) bloed.

Junot Diaz Het korte maar wonderbare leven van Oscar Wao. Mouria, 2007.

Die ochtend op de hei

[boek] De ghostwriter

Een piepjonge Nathan Zuckerman op bezoek bij held Lonoff, bijna blind van idolatrie. Een avond, een nacht en een ochtend. Hoe alle plotlijnen en verhalen bovenal iets vertellen over Nathan Zuckerman zelf, ukkie, toekomstig auteur. Hoe alles naar Exit ghost wijst.

Philip Roth De ghostwriter. Meulenhoff, 2000.

Mmmh. De peren zijn lekker.

[boek] Ruby Rood

Er staan een paar adjectieven te veel in en de liefde is erg bitter zoet. Maar toen werd ik toch meegesleept en even verliefd en bang en verontwaardigd als de jonge Ruby.

Ruby Rood is nog het meest een tijdsbeeld van een onwaarschijnlijk recent Zuid-Afrika.

Linzi Glass Ruby Rood. Moon, 2008.

[boek] Exit ghost

Het gaat over alles (de bossen versus de stad, eenzaamheid versus impulsiviteit, jong versus oud, verwarring versus helderheid, dood versus leven) en het is tegelijk een goed verhaal. Het zegt iets over fictie en boeken en hoe te lezen. Ik ben er weg van.

Na Exit ghost laat ik De ghostwriter opdiepen uit de kelders van de bibliotheek want ik wil ook de jonge Nathan Zuckerman wel leren kennen.

Philip Roth Exit ghost. Cape, 2007.

Weekend

Tschüss!

Afwas gedaan, bibliotheekboeken gehaald, gemeenschappelijke rekening geopend, koffie gedronken, koffer gepakt. Nog een appel bij de Olympische Spelen en dan: tschüss!
Wij zijn even naar Berlijn.

Nejmen titta här!

He, de nieuwe Ikea catalogus.
Deze tafel wil ik wel.
Deze kastjes, in het wit, twee graag.
En een lange smalle lamp voor bij het bed.
Jaja.

Zonder Vos

Ik heb geen Vos. Ik heb een Gouden Leeuw uit 1991 met drie versnellingen, trommelremmen en een blinkend nieuw voorwiel. Alles samen weegt dat ongeveer 150 kg, mijzelf niet meegerekend.
Mijn lief wou gaan fietsen. 35 km op en rond Geraardsbergen. Het is daar mooi. Het gaat daar omhoog. Ik heb daar gevloekt.
En toen begon het te regenen.
Achteraf een goed verhaal. Achteraf en in mijn hoofd een schoon landschap.

[boeken] Stieg Larsson

In november 2004 viel Stieg Larsson dood neer. Tegen die tijd had hij drie manuscripten afgerond en nog een paar stukken en brokken klaarzitten in zijn laptop.

Män som hatar kvinnor [Mannen die vrouwen haten, Signature 2006] is het eerste boek over journalist Mikael Blomkvist (Kalle Blomkvist, maar daar kan hij niet mee lachen) en hacker Lisbeth Salander (een soort Pippi Langkous). Ik koop het in februari in de Pocket Shop in het Central Station in Stockholm, terwijl we op de bus wachten. Het staat dan op 1 in de Pocket Top 10. Ik lees het in juli op Donsö bijna in één keer uit en schrijf: 

Bonuspunt 1 t.e.m. 3:
1. Familiesaga, een grote familie met tal van intriges en een onopgeloste verdwijning van 40 jaar geleden.
2. Het betere Zweedse dorpsleven met af en toe een uitstap naar Stockholm, Götgatan, Strandvägen.
3. Het hoofdpersonage trekt zich een tijdje terug uit zijn drukke Stockholmbestaan om in een koude stuga op het platteland Na Te Denken en te Schrijven. Zie ook: De tolbrug van Aidan Chambers.
Så där.

Het tweede boek over Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander heet Flickan som lekte med elden [De vrouw die met vuur speelde, Signature 2007]. Ik koop het twee dagen nadat ik het eerste uit heb, in de Akademibokhandel aan de Aveny in Göteborg. Terug in België lees ik het bijna in één keer uit.

Larsson lezen is het overweldigende, gulzige lezen: niet kunnen stoppen en niet willen dat er een eind aan komt. Ik heb er nog één te gaan. Die was in juli nog niet te koop in pocketformaat. Die koop ik de volgende keer dat ik in Zweden ben. En dan komt er - zo jammer zo jammer - toch echt een eind aan.

Stieg Larsson Män som hatar kvinnor. Månpocket, 2007.
Stieg Larsson Flickan som lekte med elden. Månpocket, 2008.

Sex and the trein

Op weg naar huis keken we anderhalve aflevering van Sex and the City.
Dat was cool.

Een huis op Donsö (en dan was het voorbij)

We vegen stof (alle vensterbanken en alle bloempotten en alle lampjes en bijna alle plinten) en pakken de vuile was in en kloppen de matten uit en vegen de paarse, afgevallen bloemblaadjes bij elkaar en spuiten allesreiniger in de wasbakken en stofzuigen en eten restjes räkost en kalles en yoghurt en drinken thee en nemen een stukje chocolade toe.

Een huis op Donsö (11)

Er gaat niets boven een hele dag lezen. Behalve misschien een hele dag lezen en daarbij koekjes eten en thee drinken.

Een huis op Donsö (10)

Alles en iedereen vervoeren ze in de laadbakken voor hun brommertjes:
1. snoeiafval
2. boodschappen van Yngves livs
3. kinderen
4. echtgenotes
5. bouwmaterialen
6. pas gewassen vrienden en vriendinnen

Een huis op Donsö (9)

Een huis op Donsö (8)

Een huis op Donsö (7)

Over het bruggetje en over de rotsen en over de dam en dan in de verte ligt een blauw houten huis met een bijhuis en een grote steiger. De jongens die op het plein van FC Donsö voetballen, nemen een rubber motorbootje (verstopt achter een paar rotsen) en varen recht op het huis af. Waarschijnlijk gaan ze zich klaar maken (douchen, scheren, geurtje, nette kleren) voor de barbecue 's avonds. Waarschijnlijk barbecuen ze elke avond. Dan komen er blonde meisjes aangemeerd. Als het te koud wordt, gaan ze onder een dekentje zitten. Als het weer meezit, gaan ze zwemmen onder de sterren.

Donsö (6)

Een huis op Donsö (5)

Een huis op Donsö (4)

Na drie dagen hebben we vier tubes in de koelkast:

1. Kalles kaviar
2. Senap original
3. Räkost
4. tomatenpuree

Een huis op Donsö (3)

Een huis op Donsö (2)

Een huis op Donsö (1)

Zo was Göteborg (4)

Zo was Göteborg (3)

In Göteborg kan je bovenal wonen. Het glanst minder dan Stockholm, de gebouwen zijn van onbewerkte baksteen en hebben ontelbaar veel ramen waar ontelbaar veel mensen achter wonen. Het is er wat rustiger, wat meer achterover geleund. En bovenal zijn heel veel boekenwinkels en heel veel café's om koffie te drinken en om (bijvoorbeeld) een nieuw boek te lezen.

Zo was Göteborg (2)

Zo was Göteborg

De eerste dag neem ik een foute uitgang uit het Central Station en dan nog een paar foute straten zodat ik met mijn zwaarste kleren aan en bij 30° helemaal bezweet in het hotel aan kom.
Ik sta in de lift met een te dikke vrouw in shorts en t-shirt, met plastic badslippers aan en twee flesjes bier in haar handen. Ik zucht een beetje want ik kom uit een hotel in Stockholm waar zowel meubilair als gasten gedistingeerd waren.
Ik ga op bed liggen om tv te kijken. Er is een reality show aan de gang over mensen die kok willen worden. Ze moeten een kant-en-klaar maaltijd maken en die de volgende dag in de microgolf opwarmen en aanbieden aan een verzameling huisvrouwen. Daarna moeten ze met allemaal ingrediënten uit een benzinestation iets klaarmaken.
Wanneer ik denk dat ik uitgerust ben, ga ik naar buiten. Ik heb zin in een hamburger met friet. Ik wandel naar Lilla Bommen maar het is te warm om op een steiger te zitten kijken. Ik vraag me af of ik nu al naar het water en de rotsen in de verte moet zitten kijken als we de komende twee weken niet veel meer dan water en rotsen zullen zien. Dus neem ik de voetgangersbrug naar Nordstan en eet een hamburger met friet in de MacDonald's aan de ingang bij Brunnsviken. Ik zit op een smal plaatsje aan het raam en kijk naar mensen die voorbij snellen, de tram nemen of op iemand wachten.

En zo

En zo is ook deze vakantie weer voorbij.
Dat is een beetje vreemd.

Groetjes uit Stockholm (4)

2 appels
1 flesje perensap
1 flesje water
3/4 Kex choklad (o.v.)
1 rol Ballerina-koekjes
2 boeken: Nobels Testamente van Marklund, Ett öga rött van Jonas Hassen Khemiri
1 treinticket Stockholm-Göteborg

Groetjes uit Stockholm (3)

Het dak van het Kulturhus zit afgeladen vol. Het is zeven uur, de hemel is van het blauwste blauw. Sasa Stanisic en Jonas Hassen Khemiri praten over hun boeken. Twee mooie jonge honden. Ze zijn succesvol, intelligent, grappig. Ze weten waar ze mee bezig zijn, hoe het is om te schrijven, hoe het is om twee talen en twee vaderlanden te hebben.
De interviewer zit erbij en kijkt ernaar.
Ik val als een blok.
Ik zou niet eens kunnen kiezen.
Sasa of Jonas?
Jonas of Sasa?

Groetjes uit Stockholm (2)

We zijn op een congres. Het Internationale Congres voor Schrijvers en Literaire Vertalers.
We zijn geen schrijvers en geen vertalers.
We kijken en we luisteren en houden ogen en oren open.
Frank Westerman vertelt over zijn nieuwe boek dat nog geschreven moet worden. Ik wil het nu al lezen. Nawal El Saadawi geef ik een applaus waar mijn handen van gaan tintelen. Ik hoop dat How the soldier repairs the Gramophone van Sasa Stanisic snel vertaald wordt. De slotspeech van Philip Pulman wil ik getatoeëerd op mijn armen. Ik ontdek dat er schrijvers zijn in Bangladesh wiens echtenoten in de gevangenis zitten. Dat schrijvers uit Oezbekistan naar België willen komen, koste wat het kost en onder welke voorwaarden dan ook.

Groetjes uit Stockholm (1)

Er zijn 150 nummers voor me in de rij aan het SJ-loket.
Ik heb een nummertje getrokken en dat durf ik niet ongebruikt weer weg te gooien. Ik ga rustig zitten en wacht. Ik zet alvast een gesprek klaar met de mevrouw/meneer aan het loket:

'Hej!'
'Hej!'
'Kan jag få en biljet till Göteborg? Jag ska bara åka på torsdag.'
'Javisst. Det blir [...] kronor.'
'Varsågod.'
'Tack så mycket. Trevlig resa!'

Maar dat is buiten allerlei mogelijke kortingen gerekend en of ik ook terug wil komen en of ik mijn ticket eventueel wil omboeken en wanneer ik van plan was te vertrekken.

[boek] Maandagskinderen

Of waarom ik Maandagskinderen van Arnaldur Indridason ongelezen ga achterlaten in een hotelkamer in Stockholm.

Indridason zou goed zijn. De betere Scandinavische thriller. Ingenieuze plot. Goed geschreven. Het juiste boek op het juiste moment. Ik was er klaar voor.
Helaas.
Dit lijkt geschreven door een student creative writing met een misplaatste ambitie. Het is amateuristisch. Opstel-taal. Maar ik ben mild en probeer te focussen op het verhaal. Wie weet ligt het aan de vertaling. Misschien werkt dit wel in het Ijslands.
Maar een knullige structuur lijkt mij ook op Ijsland een knullige structuur. Dus na een hoofdstuk waarin ineens jaren vooruitgelopen wordt op de feiten, alleen om het moeilijke karakter van de commissaris en de moeizame doch vertrouwelijke relatie met zijn assistent uit te leggen, geef ik het op.
Dan weet ik maar niet waarom Daníel en Halldór tegelijk moeten sterven.
Helaas.

Arnaldur Indridason Maandagskinderen. Signature, 2005.

Over hoe ik terug ga

Over drie weken en een paar dagen neem ik de trein van Stockholm naar Göteborg. Dat zal niet de eerste keer zijn. De vorige keer is meer dan acht jaar geleden. Toen zat ik op de trein met mensen uit verschillende windstreken. Over drie weken en een paar dagen ga ik alleen zijn.
Dan ga ik voor het eerst terug.
Kijk, dat vind ik spannend.
Ter voorbereiding maak ik vandaag pasta carbonara. Zoals Stefano en Giorgia zeiden dat het moest, toen, in Göteborg. (Zij het met een klein beetje ervaring en een overschotje room erbij.)

Heel hard hopen op orde en kabouters en dan maar heel hard focussen op details

[boek] Tirza

Mensen waren buiten zichzelf van enthousiasme.
Andere mensen wilden er geen woord aan vuil maken en liepen kwaad weg als het woord Tirza alleen al viel.
Ik was benieuwd.
Hoe zou ik reageren?
Niet, dus.
Ik vind het boeiend, ok. Interessante maar gestoorde kerel, die Hofmeester. Die Tirza ook, trouwens.
Maar enthousiast? Nee.
Slecht boek? Ook niet.
Het laat me koud.
Jammer. Want ik word liever gepakt als ik lees. Op welke manier dan ook.

Arnon Grunberg Tirza. Nijgh en Van Ditmar, 2007.

We organiseerden een feestje

We nodigden 50 auteurs uit en 6000 kinderen.
We staken een programma in elkaar.
We verzonnen nieuwe dingen.
We braken een paar regels.
We leerden mooie mensen kennen.
En toen was het feest.
We kregen een paar deksels op onze neus.
We trokken hier en daar grote ogen.
En we doen het volgend jaar opnieuw.

Even niet a.u.b.

Ik heb helemaal nergens zin in en al helemaal niet in lezen. Tv kijken tot daar aan toe. Vitaya. Vtm. Vijftv. Ik verzet geen stap. Ik lig op de zetel te slapen. De hele dag. Ik ben er niet vandaag.

Zo blijft het allemaal een beetje spannend

Gisteren ben ik van de trap gevallen.

Zo'n mini-balkon is zo kwaad nog niet

Je zou bijna denken dat het zomervakantie was

Het werd donker en de grootste hitte was weg.
Mijn lief zocht vogels en een nest.
Ik stond op blote voeten op het warme asfalt naast het kanaal.
Er kropen kleine beestjes rond mijn tenen.

Binnen is het lente, buiten is het lente