Onderweg naar huis was de Limerick nog open.

Nog 3 maanden. Hoogstens.

Rond een hobbelige landingsbaan is het 's zondags markt. De mensen blijken van heinde en verre te komen aanrijden. Wij zijn de enigen die met de fiets zijn. We kopen genoeg groente en fruit voor een week en honing van een boerderij in de buurt. Wanneer het halverwege begint te regenen, krijg ik natte tenen. Ik bedenk meteen dat het plezier van natte tenen in de zomer onderschat wordt. Omdat dat zo hoort, eten we met onze nieuwe voorraad aan onze voeten een bak chips met azijn en zout en brown sauce. Die brown sauce was een vergissing.

Dat viel mij vanaf dag 1 op. Dat er boompjes op de horizon stonden.

Deze boom is geplant als herinnering aan de kroning van Queen Victoria op 28 juni 1838. Hij staat aan de rivier in Haddington, Schotland. Op 11 juli 2009 wandelden wij er voorbij. We wisten al dat we vroeger dan gepland terug naar huis gingen, maar verder was het een hele goede dag.

We bedenken dat we geen plan B hebben. We zitten in plan A en daarachter schuilt het grote zwarte gat: we weten niet waar naartoe als het werk dat we nu doen, stopt. Misschien ga ik terug naar één of andere bibliotheek. Of ik ga full-time knutselen en een succesvolle webshop beginnen. Of we zetten samen die eindredactiefirma op poten. Een naam hebben we al.

Maar er gebeurt vanalles. Ik heb een kussensloop gemaakt, gisteren. En van dat dikke vilt gekocht. We tellen onze meubels en onze toekomstige kamers. We gaan koffie drinken en stukjes wandelen. En ik kook soep want dat hoort bij de herfst.

Een uur wandelen en een dag lui zijn.