Vandaag liet ik een te volle tram geheel en al vrijwillig passeren en ging ik op een bankje zitten wachten op de volgende. Dat op zich is al een mijlpaal dit jaar. Maar dat ik met mijn sjaal los en mijn handschoenen uit (wegens al wekenlang kwijt)
a) niet doodgevroren ben en
b) ook niet tot op de vijfde laag t-shirts en truien doorweekt was
is nog de allergrootste mijlpaal.
29.3.10
28.3.10
17.3.10
Ik heb paaseitjes en taart in mijn buik (chocolade- en peren-) en ik stap naar huis over het fietspad want dan lijkt het alsof ik door een bos wandel (als ik mijn oren dichtdoe en strak rechtdoor kijk) en onder mijn arm heb ik tegen alle verwachtingen in Pride & Prejudice & Zombies en in mijn tas twee bollen wol waar iemand anders wanten van gaat maken.
11.3.10
Nog voor Kerstmis was ik in Het Winterpaleis begonnen. Op de trein. Sinds de kerstvakantie zaten er twee lappen behangpapier in. Een stuk met oranje bloemen op en een stuk dat eigenlijk krantenpapier was en ooit aan één kant groen geschilderd is. Het Winterpaleis zelf ziet er stukgelezener uit dan het is. Schade van een triljoen treinritten tussen Gent en Antwerpen, van in een tas te zitten en er te blijven zitten. Maar nu is het uit.
1.3.10
Toen we het eerste huis gingen kijken dat we gezien hebben, op het einde van de straat waar we nu (nu!) wonen, stonden de bomen in bloei. Er groeiden rozen langs de stammen omhoog en die stonden ook in bloei. We kochten dat huis bijna alleen om de bomen in de straat.
Maar dat is eeuwen geleden. Een half mensenleven. En dan nog een dag.
Wanneer komt het groen terug?
Abonneren op:
Posts (Atom)
