Onkostennota

Als ik iets beter zou zijn in mijn administratie, zou ik weten wat er op 17 mei gebeurd is in Antwerpen en bij wie ik mijn onkosten vergoed zou kunnen krijgen. Dat treinticket zit niet voor niets in het bewaarvakje van mijn tas.
...
UPDATE Keuzelijst!
Dat ticket mag terug in het bewaarvakje.

Long time no see

Tijd had ik een tijdje niet gehoord, tot vanavond aan de telefoon. Ik ben geen beller, maar voor een briefje schrijven was het te laat en bovendien was hij niet thuis. Dat het vrijdag om 19.30 te doen is. 's Avonds. En dat ik nog zou laten weten of en wat hij kan meebrengen.
Extra glazen hebben we al.
Twee dikke pakken servetten ook en vier flessen wijn.
We denken iets van pizza en meloen en wodka en zien een geslaagde Jamie Oliver-party voor ons.
Met Tijd heb ik gebeld tot mijn belkrediet op was en daarna nog wat langer.
Ik ben niet altijd zo'n beste vriendin maar vrijdag maak ik het goed met wijn en pizza, wodka, tortilla's en dipsaus. Zo lang er maar niemand op onze witte meubels dipt.

Hiep hiep hoera

Nu is het toch nog voorbij gegaan zonder dat ik er erg in had:
vorige zaterdag is Drijfhout 1 jaar geworden.

Instant geluk

Van Sex and the City naar Friends en weer terug met een bord diepvriesvis op schoot.

Boekenverkoop

Eigenlijk is het veel te warm en heb ik honger, dorst en hoofdpijn. Maar het is boekenverkoop van de bib en vanavond mag ik in avant premiere mijn slag slaan. Voorzorgsmaatregelen zijn getroffen: ik heb maar 15 euro bij. Dat zijn 10 boeken.
Na een half uur zijn dat Peter Pan, The complete Borrowers stories, Vreemd land, Mijn botjes zijn bekleed met deftig vel, De kabouterkinderen en vijf Astrid Lindgrens. Vijf Astrid Lindgrens zoals ze waren toen ik klein was (met veel tekeningen van Ilon Wikland en Björn Berg).
Met een papieren zak vol nostalgie eet ik op de tram terug een lauwe mattetaart en probeer ik tevergeefs het laatste restje koude uit mijn fles water te persen.

Schriftjes

De winkel met de mooiste schriftjes houdt uitverkoop.

Een nieuwe hobby

Ik ga leren haken. Echt goed leren haken. Toen ik vanmorgen opstond wist ik dat nog niet. Toen was het niet meer dan iets vaags wat-zou-het-leuk-zijn-als. Maar nu ga ik leren haken. Vanmorgen kwam er een boek binnenwaaien vol Hippe hoeden en mutsen om zelf te maken en vanmiddag ben ik een boek gaan zoeken dat dik staat van de haaksteken: Haken! Alle steken verzameld.
Ik heb hier ergens een haaknaald liggen en mijn lief heeft nog wol voor zijn sjaal die toch nooit af geraakt.
Dus ga ik oefenen. Straks ofzo.
Want ik wil het bloemetje op p. 211 kunnen maken.
De mutsen van Lena Blidell.
En poppetjes als die van Camilla Engman van gisteren.
Ik hoop maar dat ik een haak-natuurtalent zal blijken want dat boek met haaksteken staat vooralsnog vol geheimschrift.

Hete zondag

Hete zondag.
's Ochtends ontbijten, De Standaard der Letteren en Een deken van sneeuw lezen. Met de fiets de stad in. Warm warm warm. Markt ontdekt aan de voet van de Sint-Michielskerk. Gini en appelsap drinken op een koel terras aan de Graslei en Rood hart, blauwe vlinder lezen. Aardbeien en meloen kopen op de markt. Met de fiets naar de Kouter. Heet heet heet. Roze pioenen kopen op de bloemenmarkt. Naar huis voor de lunch. Pioenen in water zetten. Rood hart, blauwe vlinder uitlezen. Komkommerwater drinken. Daarna weer Een deken van sneeuw lezen. Dicht mijn lief zijn. In slaap vallen. Humo lezen en weer in slaap vallen. Wakker worden, meloen eten, weer in Humo lezen en cola drinken. Scriptie van A. nalezen, opmerkingen verzamelen, boeken op blog aanvullen. Hemelse pasta van mijn lief eten. Te veel eten en buikpijn krijgen. Surfen en bij Camilla Engman blijven hangen.
21.31.
Naar Sleepless in Seattle kijken?

Mooi

Camilla Engman.
Ontmoet een 'amazing illustrator' in haar blog (januari).

Oprah

In mijn recente ontdekkingstocht doorheen de wondere wereld der kabel televisie, ben ik ook voorbij Oprah gekomen. Vijf tv, elke weekdag om 19.10u.
Haar kende ik alleen van naam.
Nu vielen mij haar blik en haar houding op. De afstand tussen haar hele lichaamshouding en het dolenthousiaste publiek. Die blik in haar ogen van 'jaja ik weet het allemaal wel ondertussen, juich niet zo'. Haar uitstraling was niet helemaal meegaand, niet wat je zou verwachten van dé grande dame van de talkshow.
In een paar woorden: Oprah bleek zowaar interessant.
Helemaal interessant werd het in het artikel in De Standaard der Letteren van vorige week donderdag. Oprah leert haar volk lezen, zo blijkt, en de titels die mensen naar de bib of naar Amazon moeten lokken zijn echt niet alleen romannetjes en/of getuigenissen vol ellende. The corrections, Anna Karenina, Honderd jaar eenzaamheid. Op haar website staan besprekingen, discussiepunten, literatuurlessen en (last but not least!) boekenlijstjes van Bekende Medemensen. Het leuke is dat een Amerikaanse Bekende Medemens nog iets anders is dan een Bekende Vlaming. Wie wil weten welke boeken Emma Thompson voorgoed veranderd hebben of wat er op het nachtkastje van Gwyneth Paltrow ligt: één adres. En helemaal leuk voor mensen zoals ik is dat de grote klassiekers uit de volwassenenliteratuur in die lijstjes vaak naast de grote klassiekers uit de kinderliteratuur staan.
Eén literatuur, één lijstje.
God bless Oprah.

De zomer van de snoek

Dat ik De zomer van de snoek gelezen hebt, komt door een misverstand. Toen het op mijn werk binnenkwam, herkende ik de titel. Ik meende ergens opgevangen te hebben dat het een erg grappig boek was, het grappigste in tijden. En ik wou wel even lachen, dus.
Dat was fout, dus.
De zomer van de snoek is veel, maar erg grappig of het grappigste in tijden is het niet. Dat was een verbindingsfoutje in mijn hoofd. Achteraf gezien was het goede fout, of gewoon het lot, want De zomer van de snoek is een kleine parel die ik voor geen geld had willen missen. Het is een klein verhaal, over de kasteelkinderen Anna, Lucas en Daniël en over die hete zomer die al in mei begon - 'dat het onze laatste zou worden, had toen niemand geloofd.' (p .5) Dat in die paar woorden op de eerste bladzijde een hele wereld en een heel leven ligt, besef je pas wanneer het verhaal uit is.
In woorden van een bedrieglijke eenvoud schrijft Jutta Richter over tijd en over afscheid. Over hunkeren naar je moeder die er is en naar je vader die er niet is. Over doodgaan en over hoe het leven daarna op zijn eigen meedogenloze manier gewoon verdergaat. De zomer van de snoek is een klein verhaal over de grootste dingen; net die combinatie maakt dat dit boek vlijmscherp is maar dat het tegelijk het juiste, voorzichtige doekje op het bloeden legt.
Het is het mes en de pleister in één.
De pijn en de troost.
De zomer van de snoek is een erg mooi boek.

Jutta Richter De zomer van de snoek. Lannoo, 2005.

C.V.

Een ontnuchterende vaststelling: een van de meest begeerlijke jongemannen uit mijn middelbare schooltijd is niet langer begeerlijk en loopt op zondagmiddag achter een Maxi Cosi op wielen over de plaatselijke rommelmarkt. Af en toe stoppen hij en zijn vrouw (ongetwijfeld) om te praten met bekenden. Dan gaan er hoofden richting Maxi Cosi - van Ooh en Aah en Koelekoele.
Dat het een mooie baby is.
Misschien op een dag even begeerlijk als zijn papa ooit was.

Zaterdagmiddag

Het was zaterdagmiddag en ik zat aan een tafeltje aan de Korenlei met zicht op de volgeladen bootjes en het glinsterende water. In mijn fietsmand zaten een paar nieuwe oude boeken en wat ander moois.
Een jongen die Frans sprak met zijn vrienden viel met zijn hoofd achterover in slaap. Een bende Nederlandse kerels dronk bier en gaf twee straatmuzikanten een oorverdovend applaus. Een man en een vrouw lazen De Morgen. Een meisje en een jongen kwamen van ver, hadden examens en moesten nog een trein terug naar Maarstricht halen.
Ik las het eerste hoofdstuk in mijn nieuwe oude The wind in the willows.
De zon scheen en de wind was warm en ik moest helemaal geen trein terug meer halen.

'Beyond the Wild Wood comes the Wide World,' said the Rat. 'And that's something that doesn't matter, either to you or to me.'
Kenneth Grahame, The wind in the willows (p. 10)

Tingeling

We hebben een klein balkon, moet u weten. Een veredelde brandtrap (eerlijk is eerlijk), grenzend aan onze bureau. En sinds we dit weekend met de grove borstel door stapels lege en halflege dozen gegaan zijn, kunnen we ook weer op dat balkon.
Zo gauw de deur weer open kon, had ik er mijn tingelingding aan de leuning geknoopt.
Zo gauw de deur weer dicht ging, was ik dat alweer vergeten. Of het waaide niet hard genoeg.
Maar vanavond waait het wel hard genoeg.

Tingeling.

Vers van de pers

F. en S. hebben een baby!

Quiz

Wie is die Japanner ook weer die de ALMA gewonnen heeft?
En hoe heten de zussen in Little Women eigenlijk?
...
Straks quiz. En vooral: er valt eer hoog te houden.