In de herfst

Ik voelde mij al de hele dag gelijk een schotelvod.
Maar toen mijn lief mailde dat het in orde was, we gaan, eind oktober, begin november, toen begon ik te juichen. Ik wachtte nog een kwartier, toen was het vier uur en sprong ik op mijn fiets. Ik kuste mijn lief en we lachten als twee blije kinderen.
Hoe zou Stockholm in de herfst zijn?

Cataract

Sinds mijn grootvader geopereerd is aan zijn ogen is zijn wereld tien centimeter kleiner.

Kermis

Omdat de dingen gaan zoals ze gaan, werd het ook dit jaar kermis. Er waren als vanouds vele pakken chips, pistolets met charcuterie en tonijnsla en zelfgemaakte kaastaart. Er was veel familie, de hele familie zeg maar, zodat de stand van zaken kon worden opgemaakt. Zo bleek mijn nichtje te lijden aan een mysterieuze bacterie die haar bulten geeft. Deed mijn andere nichtje een verschrikkelijk saaie vakantiejob. Dopte mijn neef zijn eigen boontjes en zou mijn grootvader donderdag met één zijner zoons naar een tuincentrum gaan.
De wereld buiten de deur van mijn familie draaide lustig mee, als was het een draaimolen, en was ondertussen evenzeer een jaar ouder, wijzer en volwassener geworden. Tussen de botsauto's en de frietkramen zag ik een oud klasgenootje met man en twee kinderen. Ik keek naar wat ooit een schoenwinkel was en wat nu een S.pa-Spirit-etalage is en herkende vier koppen van vroeger, van school.
Weer binnen was er nog steeds chips, waren de flessen cola nog lang niet leeg. Mijn nichtje zong een Zweeds liedje en toen was het tijd en namen we de laatste trein terug.

Ett foto i timmen / Eén foto per uur

Tom Boonen schrijft een boek

Tom Boonen brengt zijn eigen boek uit en ik vraag me af of hij ook een literair talent zal blijken. En of er misschien een ghostwriter meegeschreven heeft. En wie dat zou zijn. Maar vooral: of ik het ga kopen.

(Ja.
Op de boekenbeurs.
Met een handtekening.)

Tom Boonen Mijn verhaal. Borgerhoff & Lamberigts, september 2006.

De beste foto

Tom Boonen reed het criterium van Lommel en ik was erbij. Ik heb hem 50 keer voorbij zien razen en dus bijna 50 keer in zijn ogen kunnen kijken en bijna 50 keer kunnen aanraken - als ik had gewild dat mijn arm ontwricht zou worden en hij ter aarde zou storten, had ik dat ook zeker gedaan. Ik heb gezien dat hij lacht als er op hem geroepen wordt ("Komaan Tom!"). Ik heb hem niet naast Kevin Hulsmans op het podium zien staan, maar wel voor Kevin Hulsmans het podium af zien komen. Onderaan het trapje gaf hij handtekeningen, maar niet aan mij want ik was klein en de massa groot. Ik heb zelfs zijn lief gezien en er kwaad naar gekeken. En toen ik na afloop naar het toilet ging in het plaatselijke café annex feestzaal, heb ik hem zien zitten in de feestzaal. In burger, met zwart t-shirt aan. De arm om de stoel van Kevin Hulsmans.
De beste foto van de avond zit in mijn hoofd.

Spiegels, herkenning, inleving, identificatie en inzicht

Ik las Het Grote Misschien en daarna het blog van John Green. Zo kwam ik op de geweldige What teenage angst novel are you?-test en zo bleek dat ik Prep van Curtis Sittenfeld ben. Omdat een beetje zelfkennis altijd meegenomen is, haalde ik het boek in huis. Het ging mee op vakantie, waar het anderhalve dag duurde voor het uit was (kleine lettertjes, veel pagina's).
Ik zie wel waarom ik Prep ben, waarom ik Lee Fiora zou zijn. Het aan de zijlijn staan. Het niet mee willen doen en toch ook wel. Het wanhopige wachten op Cross - in mijn dirty mind een soort van ondefinieerbare kruising tussen Tom Boonen en de goddelijke R.
Ik mag dan wel zeggen dat ik lees om de vorm en de vorm alleen, eigenlijk lees ik gewoon om mezelf; spiegels, herkenning, inleving, identificatie, inzicht en de geruststelling dat je niet alleen bent.

(Bij een double check van dezelfde test was ik Kissing Vanessa van ene Simon Cheshire.)

Curtis Sittenfeld Prep. Picador, 2005.

Lesbos (2)

Mijn moeder zei dat het ons goed zou doen.
Mijn collega zei: 'Jij? Naar de zon? Weet je dat wel zeker?'
Mijn andere collega vond het een schitterend idee, maar dan wel één dat een minimum aan bagage en een maximum aan lef vroeg.
Wij boekten een pakketreis naar Lesbos. 7 nachten half pension met zicht op zee. We pakten een koffer vol boeken, een tube zonnecrème factor 40, zonnebrillen en zonnehoedjes. Reisgidsen lieten we thuis. Het zou onze eerste zwembadvakantie ooit worden.
Na 7 nachten Lesbos kwamen we terug met een koffer vol al dan niet gelezen boeken, een bijna lege tube zonnecrème en zonnebrillen vol zoute spetters van het zwembad. En met een gratis strandtas van Jetair vol heimwee.
Na nog een week ondergedoken te zijn in het groen van de Kempen, in hangmatten en op tuinstoelen, met nog meer gelezen boeken maar nooit zoveel als gehoopt, ben ik weer bijna klaar voor het leven zoals het is.
Bijna.