We hebben een vlinder gekweekt. We hebben een rups onder luide verwensingen en minder fraaie bewoordingen van de krakend verse rucola geplukt (of wat daar nog van over was), op een bosje verlepte sla gezet, de muur op zien kruipen en een pop zien worden. Vandaag was de pop leeg. We keken er zó doorheen. Ernaast zat een vlinder. Je zag meteen dat-ie nieuw was. Hij zat vast moed te verzamelen voor zijn eerste tocht, maar dat duurde niet lang. Vlinders hebben niet veel moed nodig. Eén twee drie hup en weg. Halte één: de hortensia. Halte twee: de wereld.