Het bijna ware verhaal van Cedar B. Hartley (bis)

Verwijzend naar de bespreking van Martine Murray's Het bijna ware verhaal van Cedar B. Hartley (die van plan was een ongewoon leven te leiden) in het stukje van 1 januari 2005, hier een paar citaten:

- 'Garages hebben mij nooit zo aangetrokken. Zolders wel en tuinen ook, maar garages liggen meestal vol mannen-dingen die vies ruiken en scherpe, harde randen hebben waaraan je je jurk openscheurt of waaraan je je bezeert als je ze laat vallen.' (p. 106)

- 'Ik vond het leuk, maar ik kan niet zeggen waarom. Misschien omdat het vreemd en klein en stil was, niet gewichtig, en omdat je er van binnen een beetje om moest glimlachen en het aan je geest knaagde, alsof die op een grappige manier gekieteld werd. Niets groots. Het was niet groot, maar deed je wel vreemd opkijken. Het deed je denken dat je misschien een eenzaam been was dat ronddoolde naar een ander.' (p. 141)

- 'Het echte leven is een beetje als een gebruikte theedoek. En je kunt niet één albatros zo ver krijgen dat hij een pet draagt en jou sprookjes vertelt in bad, wat je ook doet. Sommige ideeën moeten gewoon ideeën blijven.' (p. 152)

- 'Geleidelijk aan begon Caramella te bruisen en te giechelen en uit haar schulp te komen en de zorgvuldige kleine bange knoop in haar hart los te maken.' (p. 167)

- 'Ze wapperde een beetje met haar handen en haar gezicht zag eruit alsof ze een geheim achter haar roze wangen had verstopt.' (p. 168)

- '[...] omdat ik altijd moet lachen als er spanning wordt weggenomen, als een ballon die gek gaat doen als er lucht uit ontsnapt.' (p. 196)