Hoofden uit de mist

Ik zit gehuld in een wolk van Moonflower, in een pyjama van flanel en een vest van pure schapenwol te lezen. Naast mij een bodem thee en op een bordje een chocolade clown die Sinterklaas meebracht. Ik lees Hoofden uit de mist van Sjoerd Kuyper.
Eerst zou ik lezen in Fluwelen begeerte van Sarah Waters, dat ik vanmorgen tussen tien en elf tijdens het sorteren onderschept heb. Tipping the velvet, het Victoriaanse lesbo-epos dat we vorig jaar op het filmfestival zagen, bleek zowaar een boek te zijn. En omdat de sfeer van de film nog stevig in mijn hoofd hangt, zou ik nu het boek lezen. Ik ben begonnen tijdens mijn middagpauze, blindelings in een croque monsieur prikkend, op dit moment zijn Nan en Kitty net aangekomen in Londen. Ik vind het heerlijk.
Maar toen begon mijn lief over de Augustpris in Zweden en alle meesterwerken die daarmee gepaard gaan. We begonnen de desbetreffende meesterwerken zelfs uit de kast te halen. Van alleen al het kijken naar pakweg Berömda män som varit i Sunne van Göran Tunström word ik aangenaam blij. Ik schrijf bijna 'gelukkig' - maar dat is zo'n zwaarbeladen woord. Daar moet ik vooralsnog zuinig op zijn. Wat ik zeggen wil: wat een schitterend boek. Fluwelen begeerte is weliswaar heerlijk om in te verdwalen, maar naar alle waarschijnlijkheid word ik er over een jaar of vier niet meer aangenaam blij van - alleen al die titel!
Dus nam ik Hoofden uit de mist uit mijn tas. Sjoerd Kuyper, die tot vorige week nog ietwat verloren liep in de k, staat voortaan stevig zichzelf te zijn, dicht in de buurt van Kuijer. Ik maak voortdurend mental notes, grijp als het echt niet anders kan naar post-it'jes, verlang naar een stevig potlood. Een zinloos verlangen, want dit boek is van de bib. Dus zeg ik tegen mijn lief dat het voor mij onder de kerstboom mag.
Wie weet.