Moe en slechtgezind

Ik ben moe.
De ene helft van de week heb ik wakker gelegen van de muggen en (dus) de jeuk. Mijn collega's bekijken de beten op mijn armen en benen en schudden hun hoofd. En dan hebben ze nog niet eens mijn bovenbenen gezien. De andere helft van de week heb ik wakker gelegen omdat ik niet kon slapen en pijn had in mijn rug. Ik heb liggen staren naar het opgelichte deurgat, liggen luisteren naar hoe mijn lief slaapt. Midden in de week heb ik mij twee uur overslapen, het was de schuld van de wekker, maar ik kwam drie uur te laat op mijn werk. Nu is het vrijdagavond, ik wil honderdduizend dingen doen waaronder volstrekt niets, en ik ben moe.
Moe en slechtgezind. Dat laatste spreekt voor zich.