Göteborg, 1999

Het was koudkoudkoud. We hadden een Koreaanse film gezien in Haga Bio en liepen gearmd naar de tramhalte op Järntorget. Het was december, het had gesneeuwd, het was koudkoudkoud, en achter elk raam van elk huis en elk appartement stond driehoekige kerstverlichting. D. ging ervan zuchten. Ik moest erom lachen - om D., om de kerstverlichting en om de Zweden die altijd in alles eenheidsworsten moesten zijn.
Zes jaar later zoek ik tevergeefs naar precies die driehoekige kerstverlichting.
Ik hoor D. zuchten en moet erom lachen. Zie wat er van mij geworden is.