's Avonds voor de tv

Ik zag een stuk Taken en het leek mij wel wat. Marsmannetjes die plots in beeld springen, vrouwen in jurken uit de veertiger jaren, uitgerekte, afwachtende scènes zonder antwoord (tenzij na de reclame), een levenswijze, off screen kinderstem - gooi het op een hoop en je hebt me mee.
Maar toen moest ik gaan slapen.
Ik was onverbiddelijk. De wekker stond vroeg.
Was ik maar zo iemand die met vijf uur per nacht genoeg heeft.