Een kort en bondig verslag van gisteren

We gingen nog eens naar een toneelstuk, er waren vrijkaarten voor The welcoming of Ishmael Stamp en wij waren nieuwsgierig. In het Nieuwpoorttheater waren we nog nooit geweest; het bleek een gebouw met binnen en buiten bakstenen muren, een leuke bar en een actief kind dat folders uitdeelde. Het stuk zou iets van een schelmenverhaal zijn.
Na dik anderhalf uur op grote trappen zitten - zonder kussentje en als je je plaats niet opeiste ook nog zonder rugleunig - stond de zaal met stip op 1 in de lijst Meest Oncomfortabele Theaterzalen. En het stuk was een stuk van niks, dus dat hielp ook al niet.
We zijn niet gebleven voor de extra monoloog van dezelfde schrijver, gebracht door de schrijver zelf. Het zou goed worden, maar wij wisten genoeg.
De prijslijst van de Mosquito Coast vroeg kort daarna wanneer we voor het laatst iets voor de eerste keer gedaan hadden. Waarop ik prompt mijn eerste Cuba Libre dronk en het toch nog een fijne avond werd.