Het goddelijke lichaam en ik (2)

Ik herkende hem aan het type jeans en de kleur trui. Groen. Bijna vaalgroen. Te veel gewassen groen. Groen dat na jaren op het goddelijke lijf geschreven was.
Hij stond de wachten op een bus.
Ik stond te wachten op een andere bus, twee peronnen verderop.
Zijn bus was eerst. Hij stapte op, kreeg na een tijdje gezelschap en nam iets van papieren uit zijn tas.
Ik deed mijn best het zicht niet te verliezen, zo met verschillende bussen die af en aan tussen ons in stonden. Tot mijn eigen bus eraan kwam.
Toen was ik weg.