In loving memory

Hij had net zijn vrouw en de moeder van zijn twee zonen verloren. Hij zat in pak en met zwarte das vooraan in de zaal. Af en toe legde hij zijn hand op de rug van zijn zonen. Hij had een zakdoek bij.
Na afloop kwam hij dag zeggen. Hij kwam dag zeggen tegen iedereen die er was. Hij vroeg wie we waren en glimlachte en zei 'Ze kwamen niet elk jaar in onze garage slapen!' en 'Daar zijn we in februari nog geweest' toen bleek dat L. stage liep in Gasthuisberg.
Hij zei 'Het ga jullie goed' en wij wisten niets helemaal niets terug te zeggen.