Wat ik was van Meg Rosoff is een beetje mislukt. Te weinig vlees om het lijf. Maar het vooruitzicht om aan de slag te gaan met lapjes, stukjes vilt, oude knopen, dito sokken, grove naaisteken en een stuk of wat kinderen is best leuk. Sokapen galore. En nu in pyjama met de laptop op de vensterbank, koude tocht door de raamkozijnen, met zicht op water, lichtjes en af en toe een auto is eigenlijk wel goed.