Marcinelles, Charleroi

Het regende. Op een bankje in Gent Sint-Pieters liet ik mijn muts ongewild en onbedoeld achter. In Brussel-Zuid dronk ik koffie. Ik vond er geen geldautomaat die niet buiten dienst was. In Charleroi-Sud wachtte een aardige mevrouw ons op op het perron en we deden de hele verdere dag alsof we Frans konden. We hadden het over Wallonië en op vakantie zijn en hoe de dingen er anders zijn en toch ook niet. We sloten af met een boodschap van verbroedering en hoop. Later, opnieuw bij het station, regende het weer en ik had geen muts meer. We dronken chocolat chaud en cola in het enige café in de buurt dat open was. Het rook er naar sigaretten. Een paar mannen speelden op flipperkasten. De waardin had een trui met spiegeltjes aan. Het café aan de overkant had ingeslagen ramen.