Hot town

Het is dertig graden buiten, binnen misschien ook wel, en ik loop te snotteren. Over mijn hoest zegt mijn collega dat ik hete thee moet slurpen, dat is goed voor mij. Ik bedenk dat dit een resultaat is van een over-ge-aircondition-de maatschappij. Of van het vliegtuig waarmee we vorige vrijdag van Zweden naar huis kwamen: daarop had je met een warme trui niet genoeg. En er kwam geeneens een lieve stewardess met een hete kop thee, of koffie, met een koekje.
Ik ben teruggekomen uit Zweden met een hoofd vol Småland. Ik zie onszelf nog gaan, met links van ons en rechts van ons velden vol zomerbloemen, voor ons en achter ons een landweg en in de bocht een huisje met een hond en een man. De man wuift naar ons. Ik voel ons Rasmus en Paradis-Oskar.

Dit las ik gisteren in Barnboks världar. Het is van Barbro Lindgren:

Nu föds ett barn
och nu
och nu
En stund på jorden
föddes du
och någon andas
sista gången
varje stund
nu andas någon
inte mer
och någon ser
för sista gången
nattens gråmoln brista
Varenda dag
är alltid första dagen
och den sista