Iemand anders

Dead Poets Society gezien, voor de eerste keer in mijn leven met mijn volle verstand. Ik dacht: laat ik mij inspireren voor als ik op een mooie dag toch les ga geven. Diep vanbinnen smeult er een literatuurjuf in mij. Zoals vroeger in Heartbreak High.
Naast die literatuurjuf woont stiekem ook een mevrouw van de kinderboekenwinkel. Zoals in You've Got Mail. Het is niet cultureel correct, maar ik kan er hele lappen tekst uit citeren. Een vreselijke film, in bepaalde geschriften afgeschoten om zijn verderfelijke moraal: het kapitalisme (gepersonifieerd door een man) trekt aan het langste eind, om nog maar te zwijgen van alle schaamteloze product placement. Goed voor moord en brand. Maar mij, kritische intellectueel van het derde knoopsgat, zit de film als gegoten.
Ik heb nog het vak queer studies gevolgd. Of we nooit, voor een dag of wat, iemand anders waren. Speelden. Wij grote mensen. Het had waarschijnlijk iets met rolmodellen te maken.