Vilken glädje att se dig

Mijn lief kijkt tegen een gezonde toekomst aan en heeft om dat te vieren een paar nieuwe jogschoenen en meteen ook een high-tech jogvestje gekocht. Daarna is hij voor mij naar De Standaard gegaan. Behalve een stuk of wat oorspronkelijke Astrid Lindgrens (twee maanden geleden gevonden in de Slegte) krijgt mijn moeder woensdag ook Dani Bennoni (lang zal ze leven!).
Ik lees 56 kilometer languit op de zetel met een jazzy muziekje op de achtergrond. Dat het prachtig is zegt niet genoeg.
Ik vind bijvoorbeeld terug wat ik hem in mei 2003 op het Literaire Rendez-Vous heb horen vertellen, en wat ik toen twee weken later angstvallig heb proberen vast te houden in mijn rode boek. Het ging over lezen en begrijpen en het staat nu zwart op wit en in de beste woorden op papier (notitie 26 tot en met 29). Aangestreept en al - dan hoef ik het niet meer te doen.
Mijn lief herinnert me eraan dat hij, Bart M., het toen in mei 2003 al had over Dani Bennoni. Dat wist ik niet meer. Dat hij vast zat en er eigenlijk niet veel over wou zeggen. Nu weet ik het weer. En dat ik toen ik een tijd of wat later zelf vast zat in mijn schrijven (een iets prozaïscher schrijven voor school) een mailtje naar hem stuurde daarover, en er eentje terugkreeg met de belofte dat het wel goed zou komen.