Zuiderzinnen

Na een zesdaagse werkweek ga ik op zondagmiddag naar een, zo blijkt, overvol Antwerpen om te luisteren naar een paar schrijvers. We halen ons armbandje en ons programma en drinken een cola op erg trendy maar ook erg ongemakkelijke Vedett-terrasstoeltjes. Ik kijk weleens naar Kaat & Co en ben er zeker van dat de Seppe en de Jasper op dit precieze terras een muntthee (in een prototype groen) dronken toen Joey kwam aanwaaien - maar dat geheel terzijde.
Ik ben een beetje moe van zes dagen heen-en-weren tussen veel volk, dus heb ik geen zin om op mijn vrije zondagmiddag druk te doen tussen verschillende locaties. Ik hou het simpel: terwijl mijn lief naar het Zuiderpershuis gaat voor Jan Mulder en Drs P., zet ik mij op een verende bioscoopstoel in de Steinerschool. Een heel mooi gebouw, die Steinerschool. Ik blijf anderhalf uur op mijn stoeltje zitten en zie achtereenvolgens Anja Feliers, Marijke Umans, en Joke van Leeuwen in gezelschap van Caroline Deutman. Bij Joke van Leeuwen moet ik hard lachen en krijg ik tranen in mijn ogen, omdat dit zo mooi is, zo sterk, zo goed. En vanachter haar piano zie je Caroline Deutman hetzelfde denken: wat doet ze dat goed, he.
Daarna ga ik naar Studio Tokio voor Bart Moeyaert. Er is de laatste dagen wel meer over hem geschreven op deze pagina's. Ik heb 56 kilometer uit en ben iets over de helft in Dani Bennoni en het kruipt allemaal onder mijn vel. Daar staat hij dan in die zaal buiten de spots stiekem mee te dansen met de opzwepende dertigerjaren muziek van Ariadne en Jokke Schreurs. En te vertellen en voor te lezen dat het geen naam heeft.

Behalve op tv in Kaat & Co, was het mij nog niet opgevallen dat Antwerpen overloopt van de hippe vogels. Misschien kwam ik altijd op de verkeerde plaatsen. Mijn gezelschap bij Marijke Umans (die trouwens druk bezig is met draaien voor Kaat & Co, aldus mijn kletsende buurvrouwen) bestaat uit designer ouders met designer koters. Eén jongetje, een jaar of vijf, heeft lange witblonde haren en heeft een hemdje aan in de kleur groen van die muntthee van de Seppe en de Jasper, een donkerblauw debardeureke en een knaloranje broek. Ach jee, denk ik dan. Ik heb net geen medelijden. Zo'n combinatie is fantastisch voor pakweg de Seppe, maar niet voor een kind van vijf in het echte leven.