Zo op een zondagnamiddag

Omdat mijn broer morgen weer naar school moet, brachten mijn ouders vanmiddag een lading nieuwe schriften (en een vogelpikbord en een gordijntje) naar Brussel. Mijn broer had me gevraagd of ik ook kwam. Het werd een kort en aangenaam bezoek. Van het soort dat ik niet vaak maak, omdat ik op twee uur treinen van mijn familie woon. Een bezoek duurt altijd minstens een hele dag, in welke richting dan ook. Even aanlopen voor de koffie en weer weg, is er zelden bij. Maar Brussel ligt op amper een half uur met de trein dus vertrokken we redelijk laat en gingen we ook redelijk vroeg weer weg. Net genoeg tijd om mij in een grand café met veel goud, veel spiegels en veel wankele tafeltjes en stoeltjes thuis te voelen, een wandeling te maken, een restaurant met als ondertitel Heerlijkheden uit Azië te zien, en een tarte lorraine te eten.
Meer moet dat niet zijn, zo op een zondagnamiddag.