Collage

Mijn lief gaat naar de nieuwe Oxfam boekenwinkel en koopt er Music-Hall van Paul van Ostaijen. Een paar uur later hang ik uitgeteld en met een zere nek in de zetel, blader achteloos, maar schrik al gauw wakker. Hier hoort een potlood bij.

Floris Jespers heeft een Singernaaimasjien gekocht.

Mijn grootmoeder heeft een naaimachine. Mijn moeder ook. Als Aldi ze nu en dan in de aanbieding heeft, bedenk ik steeds: wanneer is het mijn beurt? Mijn grootmoeder was professioneel naaister, mijn grootvader kleermaker. Mijn moeder naait ook, maar minder professioneel, minder vlot. Ikzelf weet hoe een patroon er van dichtbij uitziet en kan nog net een kussensloop in elkaar zetten, of zo'n kussentje waar je je naalden in prikt, hoe heet dat ook weer. Ik sta er niet bij stil dat met mij veel kennis verloren zal gaan. Er is nog tijd, ook. Ik kan het nog leren.
Verder merk ik dat Marc groet 's morgens de dingen wellicht tot het einde van mijn dagen de kleur groen zal hebben van de affiche die vroeger in de bib hing. Een plint-poster, waarschijnlijk avant-la-lettre.

Wanneer de zandman nog eens komt
- maar hij komt niet meer -
zullen wij slapen gaan en dromen

Omdat ze op de radio tickets voor Lambchop aangekondigd hebben, ziet het ernaar uit dat ik mijn Witte Raven vanavond ga missen.