Pieter Gaudesaboos

Maandagmorgen. Lener nummer zoveel aan de uitleenbalie.
'Goeiemorgen.' Lenerspas. 'Dankuwel.'
Pieter Gaudesaboos.
Het duurt een seconde.
Pieter Gaudesaboos.
De wereld blijft een paar tellen stilstaan. Dé Pieter Gaudesaboos? Hier vóór mij? Aan mijn balie? Ik kijk voorzichtig op. Heb geen idee hoe dé Pieter Gaudesaboos eruit zou zien. Zoals deze jongeman? Wat ziet hij er jong uit. Zou ik iets zeggen? Wat zou ik zeggen? Wat kan ik zeggen dat niet belachelijk is?
Ik scan zijn boeken in, zowel in de computer als in mijn eigen hoofd, voel datzelfde hoofd roder en roder worden.
En dan is het voorbij.
'Daag.'
Verder dan een lieflijke doch pioenrode glimlach ben ik niet gekomen. Maar het had gekund.
Het
had
gekund.