Ik maak kersthartjes met de naaimachine, stof, touw en kussenvulsel. In totaal veertien, maar dat merk ik pas wanneer mijn moeder blijft herhalen dat 'ik er dertien mee heb.' Ik had er eentje achtergelaten bij wijze van cadeautje, maar dat mocht niet zijn.
'Je hebt er dertien!'
'Ja. Eén voor jullie.'
'Maar je hebt er dertien!' En ze stopt me nummer veertien in handen.
Ik moet er een beetje van zuchten, en er ook om lachen, maar eigenlijk heeft ze gelijk. Natuurlijk. Ik stop nooit op pagina dertien in een boek, of net vóór of ergens halverwege het dertiende hoofdstuk. Hoe kon ik dat zomaar vergeten. Dertien brengt ongeluk. Veertien daarentegen is een goed getal.
19.12.04
Geloof
door Anelisa / 21:18 /
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten