Uit de school geklapt

Uit de school geklapt, met als smeuïge ondertitel Schaamteloze bekentenissen van een veertienjarige (nodeloos te zeggen dat dit boek bij Vassallucci uitgegeven is) van Zoe Trope lijkt wel wat. Interessant. Dave Eggers is er volgens de achterflap wild van en van hem heb ik nog een boek in de kast staan waarvan ik behalve de titel ook de inleiding fantastisch vond, maar waar ik nog niet verder in geraakt ben.
Op dit moment zit ik op p. 16 van Uit de school geklapt. Ver genoeg om te denken 'mooi mooi, maar dit personage is niet écht 14.' Het lijkt zo'n boek waarin de jonge verteller niet meer dan een marionet is, waarvan de touwtjes in handen zijn van een volwassen schrijver.
Mooi niet, blijkbaar.
Blijkt dat deze Zoe Trope, die niet echt Zoe Trope heet, ongeveer 17 is. En dat ze een blog heeft. Maar echt boeiend is dat ze iets te zeggen heeft over gender issues en seksualiteit.
En echt goed aan het boek is, gezien vanuit het dal van p. 16, dat het een echt dagboek is, en dus van de hak op de tak springt. Dat het leeft en logica heeft, maar vooral in het hoofd en het hart van degene die het schrijft, en dat je als lezer dus altijd minstens twee passen achterop hinkt.

Zie ook vorige zaterdag, Kinderjury-bijeenkomst van groep 4. Op de agenda stond onder meer Verboden te lezen van Pat Moon, het dagboek van Finch die problemen heeft met de nieuwe vriend van haar moeder. Volgens B. was dit dagboek heel erg niet echt. Als het echt zou zijn, zou het in het dialect geschreven zijn en bomvol fouten staan. Het zou onleesbaar zijn voor iedereen behalve degene die het geschreven had, en zo zou het horen. Want een dagboek moet door niemand begrepen kunnen worden.

Zoe Trope Uit de school geklapt; schaamteloze bekentenissen van een veertienjarige. Amsterdam: Vassallucci, 2004.