Groetjes uit Roehampton (2)

Na woensdagavond zag ik het seminarie met Lynne Vallone vanmorgen niet zitten. Bang dat ik er niets van zou begrijpen - onterecht, zo bleek. Van the uncanny zoals iedereen het kent (die mensen voor de deur in Moderna Museet die poppen bleken te zijn!) naar The children of Green Knowe en Tom's midnight garden, via The turn of the screw. Of hoe de personages in de kinderboeken dwars door het unheimliche naar een toestand van vertrouwen en warmte gaan, terwijl James zijn jonge onschuldige held op de laatste pagina laat sterven. Het lieflijke versus de horror. En dan ik, die die brave kinders met hun lieve grootjes alleen maar ongelooflijk saai vond en de verwikkelingen in The turn of the screw gefascineerd gadesloeg.
Verder wou ik nog iets kwijt over Tony Bradman en zijn regels voor Het Goede Kinderboek en over dat ik nog niemand heb horen zeggen dat Harry Potter eigenlijk niet deugt. Maar u moet mij excuseren, er staat een wandeling naar Sainsbury's op het programma.