Elisa heeft er even genoeg van

Ik werd overspannen. Mijn werkweek leek al weken bezig, er kwam geen eind aan, de dagen die ik moest aftellen tot er een weekend kwam waren er veel te veel en dan was een weekend nog geen weekend. Ik stond zuchtend op en ging zuchtend slapen. Dus keek ik eens goed naar mijn verlofkaart. Ik heb twee verlofkaarten, wat niet wil zeggen dat ik dubbel zoveel verlof heb, en het jaar loopt op zijn eind dus dat was puzzelen. Daarna heb ik nog een dag of wat lopen twijfelen. Een dag verlof nu is een dag verlof minder in de toekomst. Maar ik moet er moe uitgezien hebben, en bijna overspannen, want mijn collega zei: 'Neem jij maar een snipperdag volgende week.'
Nu werk ik nog één dag en dan ben ik thuis. Drie dagen. Drie hele dagen. Dat is één lang weekend.
Sinds mijn verlofkaart binnen en goedgekeurd is, vliegen de uren, vliegen dagen. Ik kan de tel amper nog bijhouden. Dat er na het lange weekend weer een week zonder eind komt, laat ik niet aan mijn koude kleren komen.
Ik zal er klaar voor zijn.