De man bij het meer

De laatste Franck vond ik niet goed. De personages waren me te wijsneuzerig, de dialogen te wollig. Ik herkende dingen van vroeger - een gedicht van langgeleden was proza geworden, de heerlijk cynische pa uit Geen wonder dat moeder met de goudvissen praat liep zwijgend tussen de regels - maar die dingen waren vroeger beter en scherper.
Toch?
Ik vraag me af of ik veranderd ben, of Ed Franck.