[boek] Maandagskinderen

Of waarom ik Maandagskinderen van Arnaldur Indridason ongelezen ga achterlaten in een hotelkamer in Stockholm.

Indridason zou goed zijn. De betere Scandinavische thriller. Ingenieuze plot. Goed geschreven. Het juiste boek op het juiste moment. Ik was er klaar voor.
Helaas.
Dit lijkt geschreven door een student creative writing met een misplaatste ambitie. Het is amateuristisch. Opstel-taal. Maar ik ben mild en probeer te focussen op het verhaal. Wie weet ligt het aan de vertaling. Misschien werkt dit wel in het Ijslands.
Maar een knullige structuur lijkt mij ook op Ijsland een knullige structuur. Dus na een hoofdstuk waarin ineens jaren vooruitgelopen wordt op de feiten, alleen om het moeilijke karakter van de commissaris en de moeizame doch vertrouwelijke relatie met zijn assistent uit te leggen, geef ik het op.
Dan weet ik maar niet waarom Daníel en Halldór tegelijk moeten sterven.
Helaas.

Arnaldur Indridason Maandagskinderen. Signature, 2005.